Barbarism

Efni.

• Dæmi um villimennsku
• Einkenni villimanna
• Aðrar villimennsku

The villimennska Þau eru tungumál löstur sem samanstanda af því að bera fram eða misrita tiltekin orð, eða nota óviðeigandi orð, vegna þess að þeir telja að þeir hafi ákveðna merkingu, þegar í raun er merking þeirra önnur. Til dæmis: naides, guevo, þú fórst.

Spænska tungumálið (eins og allir hinir) hefur fjölda auðlinda þannig að samskipti, hvort sem er munnlega eða skriflega, eru skilvirk, sem veltur að hluta til á því að móttakandinn skilji eða umskráir skilaboðin rétt.

Flestir í skólanum eru að öðlast grunnorðaforða og eðlilega þekkingu sem stýrir tungumáli þeirra og geta smíðað orð og setningar með því að tala og skrifa á fullnægjandi hátt.

Dæmi um villimennsku

Hér eru nokkur mjög algeng barbarism sem dæmi, með samsvarandi skýringu á því er rétta orðið:

1. 'Þú keyptir' fyrir þig keypt.
2. ‘Guevo’ á egg
3. „Vígsla“ með vígslu
4. ‘Enginn’ af engum
5. ‘Picsa’ fyrir pizzu
6. „Custion“ eftir spurningu
7. ‘Interperie’ með slæmu veðri
8. 'Þú varst' af hverju þú fórst
9. ‘Báðir' fyrir bæði
10. 'Jrito' með steiktu
11. ‘Náði því'Svo hann rak hann út (sagði honum að fara)
12. 'Hebreska' eftir Ísraela (fæddan í Ísrael)
13. ‘Hellið’ fyrir hella
14. 'Hindú' eftir Indverja (fæddan á Indlandi)
15. ‘Básúna’ fyrir að sleppa
16. 'Viðbót' af fíkn
17. 'Nema' fyrir nema
18. Það er 'Lego' á sviði (það þýðir að þú ert ekki sérfræðingur í því efni, en það er venjulega notað þegar þú vilt segja annað)
19. 'Kynhvöt' fyrir kynhvöt
20. 'Það voru' fyrir þar

Einkenni villimanna

Hugmyndin um villimennska Það hefur tilhneigingu til að hafa íþyngjandi litbrigði vegna þess að ef við lítum á siðareglur þess hefur barbarinn að gera með ofbeldi, sveitalegan eða kærulausan og miðlar hugmyndinni um að villimennska verði notuð af því fólki sem er með í frekar lágum félags-menningarlegum jarðlögum, ekki búinn tungumálakunnáttunni til að bera kennsl á réttar leiðir tungumálsins.

En í mörgum tilfellum gerir villimennska ekkert annað en að fylgja almennum tungumálareglum og beita þeim í tilvikum þar sem ekki er handahófskennt að gera það, svo ruglingur er algengasta niðurstaðan.

Það er engin tilviljun að villimálin eru:

• Dæmigerð mistök barna. Til dæmis: Églúðraði (í staðinn fyrir Ég hrasaði)
• Rangar samtengingar sagnorða. Til dæmis: ég veit (í staðinn fyrir Ég veit) eða Ekki detta (í staðinn fyrir Ekki detta)
• Lítið smíðuð fleirtala. Til dæmis:Fæturnir á mér eru sárir (í staðinn fyrir Fæturnir á mér eru sárir)
• Sumtgentilic lýsingarorð. Í þessum tilfellum er viðbótarvandamál, sem er að sama eigindanafn staðarins í styttri útgáfu (til dæmis:Santiago) getur átt við mismunandi borgir (S. del Estero, S. de Chile, S. de Compostela), og þeir gera ráð fyrir mismunandi nöfnum: santiagueño, santiaguino og santiaguense, hver um sig.

Aðrar villimennsku

Hin hugmyndin um villimennsku hefur meira að gera með kjarna hugtaksins og samsvarar þeim orðum sem eru notuð ranglega vegna einfaldrar vanþekkingar á réttri stafsetningu, framburði eða merkingu.

Ljóst er að næsti uppruni þessara villimanna er miðlun kynslóðanna á þessum rangt orðuðu eða misnotuðu orðum, sem síðar verða endurtekin með sömu villu.

Í sumum tilfellum eru barbarismar nátengdari dæmigerðum framburði tiltekins svæðis og áhrifum annarra tungumála í fjölmenningarsamfélögum, sem bætir við enn einum þáttinum við að ákvarða staðalvilluna.

Það getur þjónað þér:

• Lexískar fjölskyldur
• Slangur
• Svæðisorðasafn og kynslóðorðaorð
• Staðsetning (frá mismunandi löndum)
• Nýmyndun
• Xenisma

Fylgdu með: